بعضی زن و شوهرها مثل سگ و گربه اند اما در مقابل  دیگران طوری رفتار میکنند که مثلا لیلی و مجنونند.قصد ندارم در زندگی مردم فضولی بکنم میخوام یه چیز دیگه بگم. میخوام بگم توی علم هم گاهی این اتفاق می افته.
به عنوان یک دانشجوی علوم اجتماعی و به عنوان کسی که قدم در راه جامعه شناس شدن گذاشته ام میخواهم چند کلمه درباره این علم بنویسم.
صفحات اول اکثر کتاب های جامعه شناسی را که باز میکنی با یک سوال جالب آغاز میشود"آیا جامعه شناسی علم است؟" این اولین سنگی هست که جلوی پای جامعه شناسی انداخته میشود. یعنی آقای جامعه شناسی تو اول باید برادری ات را ثابت کنی و...
شاید معدود آدم هایی باشند که به این سوال جواب "نه" بدهند. من فکر میکنم برای آنکه جامعه شناسی را علم محسوب بکنیم باید از تعصب های پوزیتیویستی عصر علم پرستی کمی فاصله بگیریم چون واقعا جامعه شناسی در آن محدوده ی تنگ و بی فایده دوام نخواهد آورد.
سوال بعدی موضوع مطالعه این علم هست:جامعه و انسان و زندگی اجتماعی آنها. در جواب این سوال جامعه شناس ها ادای همان زن و شوهری رادر می یارن که میخواهند ثابت کنند با  هم مثل لیلی و مجنونند. چون بعد از اجرای این نمایش مثل سگ و گربه به جون هم می افتند.
حتما داستان فیل در اتاق تاریک را شنیده اید که هر کسی دست به یک قسمت بدن فیل زد و استدلال خودش را کرد. همه آن ها به حقیقت دست زدنداما آنچه به زبان آوردند حقایق گمراه کننده ای بود. جامعه وانسان و زندگی اجتماعی هم آنقدر پیچیده است که دست کمی از آن فیل در اتاق تاریک ندارد. شاید صدها کتاب و ده ها نظریه ی گوناگون مطرح شده باشد اما به قول آنتونی گیدنز: در جامعه شناسی هرگز قواعدی وجود نداشته که مفاهیم و اندیشه هایی را در بر بگیرد که همه آن را معتبر بدانند". واقعا گاهی آدم سر در گم میشود."بسیاری از دانشجویان وقتی برای نخستین بار شروع به مطالعه ی جامعه شناسی میکنند از کثرت و تنوع رهیافت های نظری گوناگون گیج میشود."
به نوعی به زندگی خودمان و ساخت های جامعه عادت کرده ایم.
البته نباید نگران این مسله بود به قول معروف زن و شوهر دعوا کنند ابلهان باور کنند. این جا هم از گیدنز کمک میگیریم که میگوید: "پاسخ این پرسش به ماهیت خود این رشته مربوط میشود. جامعه شناسی درباره ی زندگی خود ما و رفتارهای خود ماست. مطالعه و پژوهش درباره ی خودمان پیچیده ترین و دشوارترین کاری هست  که میتوانیم در پیش بگیریم"
حتما شنیده اید که علم زاییده ی حیرت است و معلوم است آدم ازخودش و زندگی روزانه اش کمتر حیرت میکند. به نوعی به زندگی خودمان و ساخت های جامعه عادت کرده ایم. ولی کشف این" معما "ها کار جامعه شناسی را جالب میکند.
موضوع مورد مطالعه جامعه شناسی موجود خلاق و توانایی است که هم میسازد و هم تخریب میکند هم عشق میورزد و هم نفرت دارد هم ایثار دارد و هم به حقوق دیگران تجاوز میکند.موجودی که در یک لحظه از این رو به آن رو میشود.شاید دعواهای جامعه شناس ها بین خودشون با این تفاسیر زیاد هم بی دلیل نیست.به نظر من در جامعه شناسی کمتر پیش می آید ?=?×? بشود.و شاید جذابیت و شیرینی کار جامعه شناس در همین باشد.
نتیجه اینکه در در جامعه شناسی هم به متخصصینش نیاز داریم تامانند آن کسانی که از دست زدن به فیل در اتاق تاریک فریاد یافتم یافتم گمراه کننده ای سر دادند به دام نیفتیم.
                                                                                                                  افرای تنهای جنگل

 نوشته شده توسط وبلاگ گروهی:توسکا،افرا،... در پنج شنبه 88/5/29 و ساعت 6:12 عصر | نظرات دیگران()